بيايد، به هر حال آيه شريفه به توحيد در عبادت دعوت مىكند، چون مشركين از خداى خالق كه رب العالمين است هيچ پروايى نداشتند.
" قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ... وَ إِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاذِبِينَ" تفسير صدر اين آيه گذشت و كلمه" ان" در ذيل آيه، يعنى در جمله" إِنْ نَظُنُّكَ" مخففه از مثقله است.
" فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّماءِ ..."
كلمه" كسف"- به كسره كاف و فتحه سين، به طورى كه گفتهاند «1»- جمع كسفه است، يعنى قطعه، و معناى آيه اين است كه قطعهاى از آسمان را بر سر ما بينداز، يعنى تو هيچ كارى از دستت بر نمىآيد، هر چه مىخواهى بكن.
" قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ" اين جمله پاسخى است كه شعيب به گفته آنان و پيشنهادى كه در خصوص آوردن عذاب كردهاند داده و اين كنايه است از اينكه او هيچ اختيارى در آوردن عذاب از خود ندارد و اين كار مثل همه كارها به دست خداست، چون او به آنچه مردم مىكنند داناتر است و بهتر مىداند كه آيا عملشان مستوجب عذاب هست يا نه و اگر هست مستوجب چه عذابى است؟
بنا بر اين آيه مورد بحث نظير پاسخى است كه هود به قومش داد و گفت:" إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ" «2».
" فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ..."
" يَوْمِ الظُّلَّةِ" همان روز عذاب قوم شعيب است، كه ابرى برايشان سايه افكند و تفصيل داستانشان در سوره هود گذشت.
" إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً ... الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ" تفسير اين آيه نيز گذشت.
در كتاب جوامع الجامع در ذيل آيه" إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ" گفته است: در حديث آمده
(1) تفسير كشاف، ج 3، ص 333. (2) علم نزد خداست و بس و من تنها رساننده رسالتى هستم كه مامور رساندن آن شدهام. سوره احقاف، آيه 23.