صفحه‌ى 258
ترجمه آيات
و او كسى است كه خلقت را آغاز كرد و اعادهاش مىكند، و اعاده برايش آسانتر است، و براى او در آسمانها و زمين از هر مثل فرد اعلايش هست و او مقتدر حكيم است (27).
براى شما از خود شما مثلى زده، آيا بردگان شما در آنچه كه از اموال به شما روزى كردهايم هيچ فردى شريك شما هست بطورى كه آن برده و شما با هم برابر باشيد و احيانا شما از آن بردگان بترسيد كه مبادا در شركت تجاوز كنند آن طور كه از يك شريك آزاد مىترسيد؟ قطعا نه، پس چطور مخلوقات خدا را شريك او مىگيريد، ما اين طور آيات را براى مردمى كه تعقل كنند توضيح مىدهيم (28).
بلكه آنها كه ستم كردند هواهاى خود را بدون علم پيروى كردند، و وقتى خدا كسى را گمراه كند كيست كه او را هدايت نمايد؟ و هيچ ناصرى برايشان نيست (29).
پس روى خود به سوى دين حنيف كن كه مطابق فطرت خدا است فطرتى كه خدا بشر را بر آن فطرت آفريده و در آفرينش خدا دگرگونگى نيست، اين است دين مستقيم ولى بيشتر مردم نمىدانند (30).
رو به سوى دين خدا كنيد و بپرهيزيد از او و نماز بپا داريد و از مشركين مباشيد (31).
از آنهايى كه دين خود را تكه تكه كرده و خود دسته دسته شدند و هر دستهاى به دين خود خوشحالى كردند (32).
و چون ضررى به مردم برسد به سوى خدا برگشته او را همى خوانند، ولى همين كه رحمتى از خود به ايشان مىچشاند باز دستهاى از آنان شرك مىورزند (33).
تا نعمتها كه ما به ايشان دادهايم كفران كنند، پس بهره بگيريد كه به زودى خواهيد فهميد (34).
و يا دليلى برايشان نازل كردهايم، و آن دليل و رهنما شرك ورزيدن را به ايشان درس داده؟! (35).
و چون به انسان رحمتى مىچشانيم شادى مىكند. و اگر مصيبتى به ايشان برسد با اينكه اثر كارهاى خودش است ناگهان نوميد مىشود (36).
آيا نديدند كه خدا روزى را به هر كه بخواهد زياد و به هر كه بخواهد اندك مىدهد در اين خود آيتى است براى مردمى كه ايمان آورند (37).
پس حق ذى القربى و مسكين و ابن سبيل را بده اين براى كسانى كه رضاى خدا را مىطلبند بهتر است و هم ايشان رستگارند (38).