‌صفحه‌ى 329

و در كتاب فقيه در ضمن كلمات كوتاه رسول خدا (ص) آمده كه فرمود:" لا طاعة لمخلوق فى معصية الخالق" «1»

كه ترجمه‏اش در صفحه قبل گذشت.

و در كافى به سند خود از ابى بصير از امام باقر (ع) روايت كرده كه گفت شنيدم مى‏فرمود: بپرهيزيد از گناهان كوچك، كه آنها هم باز خواست كننده‏اى دارد، ممكن است فكر كنيد كه گناه مى‏كنم و سپس از خدا طلب آمرزش مى‏كنم، ولى خداى عز و جل مى‏فرمايد:" نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ- به زودى مى‏نويسيم آنچه به دست خود از پيش فرستاده‏اند، و آنچه اثر از ايشان بجاى مانده، و ما هر چيزى را در كتابى آشكارا مى‏نويسيم" و نيز فرموده:" إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّماواتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ" «2»

كه ترجمه‏اش گذشت.

رواياتى در باره نماز، صبر و پرهيز از گناهان كوچك و راجع به معناى جمله:" وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ"

و نيز در همان كتاب به سند خود از معاويه بن وهب روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع) پرسيدم بهترين چيزى كه با آن بندگان خدا به پروردگار خود تقرب مى‏جويند، و نزد خدا محبوب‏ترين چيز است چيست؟ فرمود: من بعد از معرفت هيچ چيزى بهتر از اين نماز سراغ ندارم ... «3».

و نيز در همان كتاب به سند خود از محمد بن فضيل، از ابى الحسن (رضا (ع))، روايت كرده كه فرمود: نماز مايه تقرب هر پرهيزكار است «4».

و در مجمع البيان جمله" وَ اصْبِرْ عَلى‏ ما أَصابَكَ" را تفسير كرده، به مشقت‏ها و اذيت‏هايى كه در اثر امر به معروف و نهى از منكر به انسان مى‏رسد، و اين تفسير را به على (ع) نسبت داده «5».

و نيز جمله" وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ"، را تفسير كرده به اينكه روى خود را به كلى از مردم مگردان، و از كسى كه دارد با تو سخن مى‏گويد از در توهين اعراض مكن، و اين معنا را به ابن عباس، و امام صادق (ع) نسبت داده است «6».

و در الدر المنثور است كه طبرانى، و ابن عدى، و ابن مردويه، از ابى ايوب انصارى‏

(1) فقيه، ج 4، ص 273.

(2) اصول كافى، ج 2، ص 270، ح 10.

(3) فروع كافى، ج 3، ص 264، ح 1.

(4) فروع كافى، ج 3، ص 265، ح 6.

(5 و 6) مجمع البيان، ج 8، ص 319.