ترجمه تفسیر المیزان

‌صفحه‌ى 533

عبارت است از ولايت امير مؤمنين (ع) «1».

مؤلف: منظور از ولايت امير المؤمنين (ع)، آن ولايتى است كه اولين نفر از اين امت كه بدان رسيد امير المؤمنين (ع) بود، و آن ولايت كه اولين كسى كه از امت اسلام فتح بابش را كرد على (ع) بود، عبارت است از اينكه آدمى به جايى از تكامل برسد، كه خداى سبحان عهده‏دار امور او شود، و اين از راه مجاهده و عبادت خالصانه به دست مى‏آيد.

منظور از ولايت اين است، نه ولايت به معناى محبت و يا امامت، هر چند كه از ظاهر بعضى از روايات بر مى‏آيد كه به معناى محبت و يا امامت است، ولى آن روايات خواسته‏اند تطبيق كلى بر مصداق كنند، و بگويند محبت على، و نيز امامت او، هر دو از مصاديق ولايت است.

(1) اصول كافى، ج 1، ص 413، ح 2.