ترجمه تفسیر المیزان

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

جلد 16 -صفحه : 593/ 77
نمايش فراداده

‌صفحه‌ى 77

مدارايشان با جاهلان مشركين، و به همين جهت بايد گفت: آنچه به ذهن نزديكتر است اين است كه: مراد از اجر دو برابر، اين است كه: يك اجر به ايشان داده مى‏شود به خاطر اين كه به كتاب آسمانى خود ايمان داشتند، و يك اجر هم داده مى‏شود به خاطر اينكه به قرآن ايمان آوردند، و بر ايمان دوم بعد از ايمان اولشان صبر نموده و كلفت و مشقت مخالفت با هوى را كه در هر دو ايمان هست، تحمل نمودند.

بعضى «1» از مفسرين گفته‏اند:" مراد از دو اجر اين است كه: يك اجر به ايشان داده مى‏شود به خاطر اينكه در دين خود صبر داشتند و اجر ديگرى داده مى‏شود به خاطر اينكه در برابر آزار كفار و تحمل مشقت صبر كردند" ولى سياق آيه با آن سازگار نيست.

" وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ"- كلمه" يدرءون" از ماده" درأ" است، كه به معناى دفع است، و مراد از" حسنه و سيئه"- به قول بعضى- سخن خوب و سخن بد است، و به قول بعضى «2» ديگر عمل خوب و بد است، كه معروف و منكرش هم مى‏گويند، و به قول بعضى «3» ديگر مراد از آن، خلق خوب و بد است، كه عبارت است از حلم و جهل، ولى سياق آيات با معناى اخير موافق‏تر است، بنا بر اين معناى آيه چنين مى‏شود كه: اين مؤمنين از اهل كتاب آزار و اذيت مردم را به وسيله مدارا و حلم و حوصله از خود دور مى‏كردند، و بقيه الفاظ آيه روشن است.

" وَ إِذا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قالُوا لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ" مراد از" لغو" سخن بيهوده است، به دليل كلمه" سمعوا- مى‏شنوند"، چون لغو شنيدنى و از مقوله سخن است، پس مقصود سخنان بيهوده و خشن و زشتى است كه پرداختن به آن، كار عاقلان نيست، و لذا وقتى آن را مى‏شنيده‏اند، از آن اعراض نموده، و مقابله به مثل نمى‏كرده‏اند، بلكه مى‏گفته‏اند: اعمال ما براى ما، و اعمال شما براى شما، و اين در حقيقت متاركه و اعلام ترك گفتگو است،" سَلامٌ عَلَيْكُمْ" يعنى شما از ناحيه ما خاطرتان جمع باشد، و ايمن باشيد، كه گزندى نخواهيد ديد، اين جمله باز اعلام متاركه، و خدا حافظى محترمانه است كه با اين جمله مى‏فهمانده‏اند شان ما اجل از آن است كه اين گونه سخنان بيهوده را دنبال كنيم، هم چنان كه در جاى ديگر در باره مؤمنان فرموده:" وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً- و چون مردم نادان به ايشان خطاب مى‏كنند، در پاسخ مى‏گويند: سلام، و يا پاسخى سالم مى‏دهند.

(1 و 2 و 3) مجمع البيان، ج 7، ص 358.