ترجمه تفسیر المیزان

‌صفحه‌ى 189

شيعه، از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود امير المؤمنين (ع) فرموده:

اين ستارگان كه در آسمان است، شهرهايى است مانند شهرهايى كه در زمين است ... «1».

باز در همان كتاب در روايت ابى الجارود، از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه فرموده:" عَذابٌ واصِبٌ" يعنى عذاب دائم و دردناك كه دردش تا دلها مى‏رسد «2».

و باز در همان كتاب از رسول اللَّه (ص) نقل كرده كه در داستان معراج فرمود: پس جبرئيل بالا رفت و من نيز با او بالا رفتم، تا رسيدم به آسمان دنيا، بر روى آن آسمان فرشته‏اى ديدم كه او را اسماعيل مى‏گفتند، و او همان صاحب خطفه است كه خداى عز و جل در باره‏اش فرموده:" إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ" و زير فرمان آن هفتاد هزار فرشته‏اند كه زير فرمان هر فرشته هفتاد هزار فرشته ديگرند ... «3».

مؤلف: اينگونه روايات در اين باب بسيار زياد است كه: ما بعضى از آنها را در تفسير آيه" إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبِينٌ" «4» نقل كرديم و بعضى ديگر از آنها را ان شاء اللَّه تعالى در تفسير دو سوره ملك و جن ايراد خواهيم كرد.

در نهج البلاغه است كه: خداى تعالى از تمامى روى زمين، چه زمين سخت، و چه سهلش، چه زمين صالح و چه شوره‏زارش، خاكى برگرفت و آن را با آب درآميخت، تا وقتى كه خالص گشت، و آن گاه آن را با شبنمى تر كرد، تا چسبنده شد «5».

_______________

(1) تفسير قمى، ج 2، ص 218.

(2) تفسير قمى، ج 2، ص 221.

(3) تفسير قمى، ج 2، ص 4.

(4) سوره حجر، آيه 18.

(5) شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 1، ص 96، خطبه 1.