در روزى كه به سوى آتش با رخسارهها كشيده مىشوند، (و به آنها گفته مىشود) بچشيد حرارت دوزخ را (48).
كه ما هر چيزى را با اندازهگيرى قبلى آفريديم (49).
و أمر ما تنها يكى، آن هم به سرعت چشم گرداندن است (50).
و با اينكه ما امثال شما را هلاك كرديم باز هم كسى نيست كه متذكر شود (51).
بدانند كه آنچه كردهاند در نامهها ضبط است (52).
و هر كوچك و بزرگى در آن نوشته شده (53).
به درستى مردم با تقوا در بهشتها و در وسعتند (54).
در جايگاهى كه همه قرب و نعمت و سرور و بقا است، قرب مالكى مقتدر (55).
اين آيات به منزله نتيجهگيرى از مطالب و اخبار عبرتانگيزى است كه جلوتر آن را مكرر ذكر كرده بود، و آن اخبار نخست راجع به قيامت بود، و بار دوم راجع به داستان امتهاى هالك بود، پس در حقيقت اين آيات در درجه اول انعطافى به اخبار امتهاى هالكه دارد، و در نتيجه خطابى است به قوم رسول خدا (ص)، كه كفار شما بهتر از كفار امتهاى طاغى و جبار گذشته نيستند، و همانطور كه خداى تعالى آنها را به ذلت بارترين وجه هلاك كرد، اينان را نيز هلاك مىكند، و كفار شما برائتى از آتش دوزخ ندارند، و چنين مدركى برايشان نوشته نشده، تا با كفار امتهاى گذشته فرق داشته باشند، عده و عده شان هم در جلوگيرى از عقاب خدا سودى به حالشان نخواهد داشت.
و در درجه دوم به اخبار مربوط به قيامت كه در سابق گذشت انعطاف دارد، مىفرمايد:
اگر هم چنان مرتكب جرم شوند، و دعوت تو را تكذيب كنند، بلاى قيامتشان عظيمتر و تلختر خواهد بود، و در آخر اشارهاى به منزلگاه متقين در آن روز نموده، سوره را ختم مىكند.
" أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ" ظاهرا خطاب در اين آيه به قوم رسول خدا (ص) است، چه مسلمانشان و چه كفارشان، چون كفار را به ايشان نسبت داده فرموده:
" آيا كفار شما بهترند ..."، و منظور از بهترى، بهترى در وضع دنيا و زخارف زندگى آن از مال و فرزندان است، ممكن هم هست منظور بهترى از حيث اخلاق عمومى و اجتماعى از قبيل سخاوت و شجاعت و شفقت بر ضعفا باشد و اشاره با كلمه" اولئكم" به اقوامى است كه اخبارشان ذكر شده، يعنى قوم نوح و عاد و ثمود و قوم لوط و آل فرعون. و استفهام در آيه انكارى است.