بگو به من خبر دهيد اگر (فرضا) خدا، من و پيروان مرا هلاك كند و يا بر ما رحم كند (چه دخالتى در سرنوشت شما كفار دارد و) كافران را چه كسى از عذاب دردناك پناه مى‏دهد (28).

بگو آن كس همان رحمان است كه ما به وى ايمان آورديم و بر او توكل كرديم پس به زودى خواهيد دانست چه كسى در ضلالت آشكار است (29).

بگو اگر آبى كه شما به وسيله آن زنده‏ايد در طبقات زمين فرو برود چه كسى است كه آبى گوارا برايتان بياورد؟ (30).

بيان آيات‏

اين آيات نشانه‏هاى ديگرى از ربوبيت خداى تعالى را به مشركين تذكر مى‏دهد تا به وسيله آن به وحدانيت خدا در خلقت و تدبير رهنمونشان شود، و در آن مطالب را توأم با تخويف و تهديد بيان مى‏كند، هم چنان كه گفتيم همه سوره اينطور است، چيزى كه هست بايد اين را در نظر بگيريم كه خداى تعالى بعد از آنكه در جمله" بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ" به لجاجت و عناد آنان در باره حق اشاره كرد، سياق را از خطاب به آنان برگردانيد، و روى سخن از ايشان برتافته خطاب را متوجه رسول خدا (ص) كرد، و فرمود:

حالا تو با آنان سخن بگو، و بگوششان بخوان، و آيات و نشانه‏هاى ربوبيت من در خلقت و تدبير را كه همه بر يگانگى من در ربوبيت دلالت دارند به يادشان بياور، و از عذاب من انذارشان كن" قُلْ هُوَ الَّذِي ..."،" قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ ..."،" قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ ..."،" قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ ..."،" قُلْ هُوَ الرَّحْمنُ ..."،" قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً ..." كه در همه اين آيات مى‏فرمايد: تو بگو چنين و چنان.

مقصود از انشاء بشر (هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ ...)

" قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا ما تَشْكُرُونَ" كلمه" انشاء" به معناى ايجاد ابتدايى چيزى و تربيت آن است، و در اينكه در آخر اين آيه بشر را عتاب كرده به اينكه" قَلِيلًا ما تَشْكُرُونَ- چه كم است شكرگزاريتان" و همچنين در آخر نظير اين آيه مانند آيه 78 سوره مؤمنون و آيه 9 سوره الم سجده دلالت دارد بر اينكه انشاى بشر و ايجاد او و مجهز كردنش به جهاز حس و فكر، از اعظم نعمت‏هاى الهى‏ است، كه با هيچ مقياسى نمى‏توان عظمت آن را اندازه‏گيرى كرد.