جاى گرفته بوديم، ناگهان سوره" و المرسلات عرفا" نازل گرديد، رسول خدا (ص) در همان حال آن را مىخواند و من از دهانش مىگرفتم هنوز دهان رسول خدا (ص) از خواندن اين سوره باز نايستاده بود كه ناگهان مارى بر آن جناب حمله كرد، رسول خدا (ص) فرمود: او را بكشيد، دويديم كه مار را بكشيم، ليكن دست ما به آن نرسيد و فرار كرد، رسول خدا (ص) فرمود من از شر شما حفظ شدهام، همانطور كه شما از شر اين مار حفظ شديد «1».
مؤلف: صاحب الدر المنثور اين روايت را به دو طريق ديگر نيز نقل كرده «2».
و در تفسير قمى در ذيل جمله" وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً" گفته: اين آيات تابع يكديگر و مترتب بر همند «3».
و در مجمع در ذيل همين آيه گفته: بعضى معتقدند كه مرسلات ملائكهاى هستند كه براى ابلاغ اوامر و نواهى خداى تعالى ارسال شدهاند، (نقل از روايت هروى از ابن مسعود و نقل از ابى حمزه ثمالى يكى از اصحاب على (ع) از آن جناب) «4».
و در تفسير قمى در ذيل جمله" فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ" گفته است: يعنى نور ستارگان از بين مىرود، و خود آنان فرو مىريزند «5».
و در همان كتاب در روايت ابى الجارود از امام ابى جعفر (ع) آمده كه در تفسير جمله مذكور، فرمود:" طمس نجوم" از بين رفتن روشنى آنها است، و در تفسير آيه" وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ" فرمود: يعنى آسمان منشق مىشود." وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ" يعنى رسولان در اوقاتى مختلف مبعوث مىشوند «6».
و در مجمع البيان است كه امام صادق (ع) در معناى جمله" اقتت" فرمود: يعنى در اوقات مختلف مبعوث شدند «7».
و در تفسير قمى در ذيل جمله" لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ" فرموده: يعنى تاخير انداخته شده «8».
(1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 302. (3) تفسير قمى، ج 2، ص 400. (4) مجمع البيان، ج 10، ص 415. (5 و 6) تفسير قمى، ج 2، ص 401. (7) مجمع البيان، ج 10، ص 415. (8) تفسير قمى، ج 2، ص 400.