در نتيجه اين بلندپروازى، خداى تعالى او را به عذاب دنيا و آخرت بگرفت (25).
و در اين سرگذشت عبرتى است براى مآلانديشى كه از سوء عاقبت ترسان است (26).
آيا خلقت شما سختتر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده؟! (27).
و سقف آن را بالا برده و آن را منظم ساخته؟ (28).
شبش را تاريك و روزش را روشن كرده (29).
و زمين را بعد از آن گسترده (30).
آب و چراگاه در آن بيرون كرده (31).
و كوهها را ريشهدار ساخته (32).
كه همه اينها مايه برخوردارى شما و حيوانات شما است (33).
پس وقتى آن حادثه بزرگ رخ دهد (34).
در آن روزى كه انسان هر چه كرده به ياد مىآورد (35).
و جهنم براى هر صاحب چشمى ظاهر مىشود (چه خواهيد كرد) (36).
(در آن روز مردم دو طايفهاند) اما كسى كه طغيان كرده (37).
و زندگى دنيا را ترجيح داد (38).
دوزخ جايش است (39).
و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيده و از هواى نفس جلوگيرى كرده (40).
بهشت جايگاه او است (41).
در اين سوره خبرهاى مؤكدى از وقوع قيامت آمده، و از طريق تدبير ربوبى كه نتيجهاش تقسيم شدن مردم به دو طايفه بهشتى و دوزخى است، بر وقوع آن استدلال كرده، و در آخر با اشاره به اينكه از رسول خدا (ص) مىپرسيدند كه قيامت چه وقت است؟ و با پاسخ به اين سؤال سوره را ختم مىكند، و از سياق اين سوره بر مىآيد كه در مكه نازل شده است.
" وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً" مفسرين در تفسير اين آيات پنجگانه اختلاف عجيبى به راه انداختهاند، ولى همه آنان