در آن روز همه يك جور سرنوشت ندارند بلكه نامه بدكاران در سجين است (7).
و تو چه دانى كه سجين چيست؟ (8).
كتابى است نوشته شده (9).
در آن روز واى بر تكذيبگران (10).
همانها كه روز جزا را تكذيب مىكنند (11).
و جز ستمگر گنهكار آن را تكذيب نكند (12).
و چون آيات ما را بر او بخوانند گويد افسانههاى گذشتگان است (13).
نه، اين حرفها بهانه است، علت اصلى تكذيبشان اين است كه در اثر اعمال زشتشان دلهايشان زنگار بسته (14).
نه، چنين كسانى با نيكان سرنوشت مشتركى ندارند اينان آن روز از قرب پروردگارشان دورند (15).
آن گاه وارد جهنم شوند (16).
سپس به ايشان گفته شود كه اين همان چيزى است كه آن را تكذيب مىكرديد (17).
نه، نامه نيكان در عليين است (18).
و تو چه دانى كه عليين چيست؟ (19).
كتابى است نوشته شده (20).
كه مقربان شاهد آنند (21).
اين سوره با تهديد اهل تطفيف و كمفروشى در كيل و وزن آغاز شده و كمفروشان را تهديد مىكند به اينكه در يوم عظيم كه روز قيامت است براى جزا مبعوث مىشوند، و اين مطلب را با تفصيل جريانى كه در آن روز بر سر فجار و ابرار مىآيد خاتمه مىدهد.
و آيات اول اين سوره كه سخن از مطففين دارد از نظر سياق با آيات مدنى، و آيات آخرش با سياق سورههاى مكى مناسبتر است.
" وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ" كلمه" تطفيف" به معناى نقص در كيل و وزن است كه خداى تعالى از آن نهى كرده، و آن را افساد در زمين خوانده، و از شعيب حكايت كرده كه به قوم خود گفت:" وَ يا