(104) سوره همزه مكى است و نه آيه دارد (9)

سوره الهمزة (104): آيات 1 تا 9

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏

وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1) الَّذِي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ (2) يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (3) كَلاَّ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4)

وَ ما أَدْراكَ مَا الْحُطَمَةُ (5) نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7) إِنَّها عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8) فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)

ترجمه آيات‏

به نام اللَّه كه رحمان و رحيم است.

واى به حال هر طعنه زن عيب جوى (1).

كسى كه مالى را جمع مى‏كند و از شمردن مكرر آن لذت مى‏برد (2).

گمان مى‏كند كه مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى‏دارد (3).

نه، چنين نيست به طور حتم در حطمه‏اش مى‏افكنند (4).

و تو چه مى‏دانى كه حطمه چيست؟ (5).

آتش فروزان و خرد كننده خداست (6).

آتشى كه نه تنها ظاهر جسم را مى‏سوزاند بلكه بر باطن و جان انسان نيز نزديك مى‏شود (7).

آتشى كه دربش به روى آنان بسته مى‏شود (8).

در ستونهاى بلند و كشيده شده (9).