در انتخاب رفيق سفر لازم است دقت نموده، همراهاني هم شأن و هم طراز را برگزيند تا در سفر به او خوش بگذرد. اسحاق بن جرير گفت: امام صادق ـعـ پيوسته ميفرمود: «با كسي همراه شويد كه از همراهي با او احساس زينت و سرافرازي كنيد و با آنان كه همين احساس را نسبت به شما دارند همراه نشويد.»46 شهاب بن عبد ربّه گويد: به امام صادق ـعـ گفتم: شما وضعيت من، و دوست گرفتنم و بخششي كه نسبت به برادرانم دارم را ميدانيد، با گروهي از اين دوستان در راه مكه همسفر ميشوم و نسبت به آنان بذل و بخشش ميكنم و امور معاششان را توسعه ميدهم. امام فرمود: «اي شهاب چنين مكن; زيرا كه اگر تو دستبازي نسبت به آنان نشان دهي و آنان نيز چنين كنند، نسبت به آنان ستم كردهاي، و اگر امساك نموده، چيزي به آنان ندهي، خوارشان گردانيدهاي، پس افرادي چون خود را همراه گير، و با همسنگ خود همراه باش.»47 امام باقر ـعـ نيز فرمود: «با مثل خودت مسافرت كن، و با كسي كه مخارج تو را تأمين ميكند همراه مباش; زيرا اين عمل موجب ذلّت و خواري مؤمن است.»48 حسين بن ابي العلاء گفت: همراه با بيست و اندي مرد به سوي مكه حركت كردم، و در هر منزلي گوسفندي براي آنان سر ميبريدم، آنگاه كه ميخواستم خدمت امام صادق ـعـ داخل شوم، حضرت خطاب به من فرمود: اي حسين، مؤمنان را ذليل ميكني؟ گفتم: از چنين كاري به خدا پناه ميبرم. امام فرمود: به من خبر دادهاند كه در هر منزلي گوسفندي قرباني ميكني؟ گفتم: از اين كار، هدفي جز خدا نداشتهام، فرمود: آيا ندانستي كه در ميان همراهان تو افرادي هستند كه دوست ميدارند همچون تو عمل كنند ليكن توان آن را ندارند و احساس خود كوچك بيني و شكستگي روحي، ميكنند؟! گفتم: از خدا طلب مغفرت دارم و ديگر چنين نكردم.»49 در تعداد همسفر نيز بايد دقت كرد مستحب است از چهار تا هفت نفر بيشتر نباشند. رسول خدا فرمود: محبوبترين ياران نزد خداوند ـ عزّوجلّ ـ چهار نفرند و هيچ گروهي از هفت نفر افزون نشوند مگر آن كه هياهو و جار و جنجالشان بسيار ميشود.50