بعضى دخول على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام را در اهل بيت از جهت قرابت آنان با پيامبر صلى الله عليه وآله و ارتباط نسبى با وى تعليل كرده اند. آن گاه روايات پيشين را - كه تصريح دارد اينان اهل بيت پيامبرصلى الله عليه وآله و سبب نزول آيه تطهيرند - مؤيداين استدلال خويش قرار داده اند. (2) در رد اين استدلال مى گوييم:
1. اگر قرابت نسبى علت آن بود، مى بايست پيامبرصلى الله عليه وآله عمويش عباس را باآنان وارد مى كرد; زيرا عمو از پسرعمو - كه على عليه السلام باشد نزديك تر است.هم چنين عقيل و فرزندان عباس و جعفر هم در رابت با على عليه السلام در يك رتبه اند. پس چرا فقط على عليه السلام را داخل كرد نه آنان را؟
2. اگر قرابت نسبى معيار بود بايد فاسقان و مشركانى هم كه به هاشم نسبت مى برند، از اهل بيت باشند؟! در حالى كه بعضى از ايشان تا زمان فتح مكه اسلام نياورده بودند، مانند عتبه و معتب پسران ابولهب.