مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1362

ترك هم گويد اعوذ از سگ كه من تو نمي يارى برين در آمدن خاك اكنون بر سر ترك و قنق حاش لله ترك بانگى بر زند اى كه خود را شير يزدان خوانده اى چون كند اين سگ براى تو شكار چون كند اين سگ براى تو شكار
هم ز سگ در مانده ام اندر وطن من نمي آرم ز در بيرون شدن كه يكى سگ هر دو را بندد عنق سگ چه باشد شير نر خون قى كند سالها شد با سگى در مانده اى چون شكار سگ شدستى آشكار چون شكار سگ شدستى آشكار