مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 611

گفت فرعونش چرا تو اى كليم در هزيمت از تو افتادند خلق لاجرم مردم ترا دشمن گرفت خلق را مي خواندى بر ژس شد من هم از شرت اگر پس مي خزم دل ازين بر كن كه بفريبى مرا تو بدان غره مشو كش ساختى صد چنين آرى و هم رسوا شوى همچو تو سالوس بسياران بدند همچو تو سالوس بسياران بدند
خلق را كشتى و افكندى تو بيم در هزيمت كشته شد مردم ز زلق كين تو در سينه مرد و زن گرفت از خلافت مردمان را نيست بد در مكافات تو ديگى مي پزم يا بجز فى پس روى گردد ترا در دل خلقان هراس انداختى خوار گردى ضحكه ى غوغا شوى عاقبت در مصر ما رسوا شدند عاقبت در مصر ما رسوا شدند