مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 612

گفت با امر حقم اشراك نيست راضيم من شاكرم من اى حريف پيش خلقان خوار و زار و ريش خند از سخن مي گويم اين ورنه خدا عزت آن اوست و آن بندگانش شرح حق پايان ندارد همچو حق شرح حق پايان ندارد همچو حق
گر بريزد خونم امرش باك نيست اين طرف رسوا و پيش حق شريف پيش حق محبوب و مطلوب و پسند از سيه رويان كند فردا ترا ز آدم و ابليس بر مي خوان نشانش هين دهان بربند و برگردان ورق هين دهان بربند و برگردان ورق