مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 685

باز هر يك مرد شد شكل درخت زانبهى برگ پيدا نيست شاخ هر درختى شاخ بر سدره زده بيخ هر يك رفته در قعر زمين بيخشان از شاخ خندان روي تر ميوه اى كه بر شكافيدى ز زور ميوه اى كه بر شكافيدى ز زور
چشمم از سبزى ايشان نيكبخت برگ هم گم گشته از ميوه ى فراخ سدره چه بود از خلا بيرون شده زيرتر از گاو و ماهى بد يقين عقل از آن اشكالشان زير و زبر همچو آب از ميوه جستى برق نور همچو آب از ميوه جستى برق نور