مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 903
نمايش فراداده
 دفتر چهارم از كتاب مثنوى

غرض از سميع و بصير گفتن خدا را

  • نفس شهوانى ز حق كرست و كور هشت سالت زان نپرسيدم به هيچ خود چه پرسم آنك او باشد بتون خود چه پرسم آنك او باشد بتون
  • من به دل كوريت مي ديدم ز دور كه پرت ديدم ز جهل پيچ پيچ كه تو چونى چون بود او سرنگون كه تو چونى چون بود او سرنگون