هستى» را روايت كردهاند و اين حديث از استوارترين و درستترين احاديث است.
سعد بن ابى وقّاص آن را از پيامبر صلي الله عليه و آله نقل كرده است و طريقهاى حديث سعد، جدّا فراوان است و ابن ابى خيثمه و ديگران اين طريقها را ذكر كردهاند.
ابن عبّاس، ابو سعيد خدرى، امّ سلمه، اسماء بنت عميس، جابر بن عبد اللّه و گروهى كه ذكر آنها به درازا مىكشد نيز اين حديث را نقل كردهاند. 1 و محمّد بن يوسف گنجى نوشته است:
بر صحت اين حديث اتفاق است، پيشوايان حافظ حديث آن را نقل كردهاند، مانند: ابو عبد اللّه بخارى در صحيح خود، مسلم بن حجّاج در صحيح خود، ابو داوود در سنن خود، ابو عيسى ترمذى در جامع خود، ابو عبد الرحمان نسائى در سنن خود و ابن ماجه قزوينى در سنن خود و همه بر درستى آن اتفاق دارند، تا آنجا كه بر صحت آن اجماع است. حاكم نيشابورى گفته است: اين حديث به حدّ تواتر رسيده است. 2 و سيوطى حديث منزلت را در كتابش به نام الأزهار المتناثرة فى الأخبار المتواترة كه مختص نقل احاديث متواتر است آورده و با اين كار به تواتر آن تصريح كرده است. 3 آنچه آورديم، گوشهاى از نظرات گفته شده درباره اسناد اين روايت را نشان مىدهد و ترديدى نيست كه جستجو در منابع و كتابهاى حديثى، هر گونه شك در صدور قطعى آن را نفى مىكند.
از نظر مضمون حديث نيز مىبينيم كه همه آنچه هارون در عصر موسى عليه السلام داشته
1 -
الاستيعاب: 3 / 202 / 1875. 2 - كفاية الطالب: 283. 3 - الأزهار المتناثرة فى الأخبار المتواترة: 76 / 103.