أَوْلِيَآءَ؛ يهود و نصارا را به عنوان دوست، انتخاب مكنيد» و خداوند ـ تبارك و تعالى ـ فرموده است: «وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ؛ 1 و هر كس از شما آنها را به دوستى گيرد، از آنان خواهد بود». با گرفتن مالياتشان آنان را آزرده خاطر ساز و در برابر آنان، آماده باش و از ريختن خون آنان، برحذر باش. والسلام 2 !
1421.امام على عليه السلام ـ در نامهاش به يكى از كارگزارانش ـ: پس از حمد و سپاس خداوند؛ تو از آنانى كه در يارىِ دين، از آنان پشتيبانى خواهم و خودستايى گنهكاران را با او از بين بَرَم، و رخنه مرزهاى بيمآور را با او ببندم. پس در آنچه برايت مهمّ است، از خداوند، كمك بجو و درشتى و نرمى را درهمآميز و آنجا كه مهربانى بايد، مهربانى پيشه كن و آنجا كه جز درشتى به كار نيايد، درشتى پيش گير. در برابر شهروندان، فروتن باش و با آنان، گشادهرويى كن و نرمخويى نما. با آنان، يكسان رفتار نما در نگاه با گوشه چشم، و نگاه خيره، و در اشاره و تحيّت گفتن؛ تا بزرگان، در تو طمعِ ستم نكنند و ناتوانان، از عدالتت مأيوس نگردند. والسلام! 3
1 - 1 و مائده، آيه 51. 2 - تاريخ اليعقوبى: 2 / 203. 3 - نهجالبلاغة: نامه 46،
الأمالى، مفيد: 80/4 و در آن نوشته شده كه اين نامه را پس از كشته شدن محمّد بن ابى بكر به مالك
اشتر نوشت؛ ولى بر حسب ظاهر درست نيست؛ چرا كه شهادت محمّد بن ابى بكر، پس از شهادت
مالك رُخ داده است.