اين، شايسته فضايل و كمالات وى است و دلالت دارد كه اشتباه او قابل بخشش، بلكه سزاوار پاداش است. 1 اين سخن را آورديم تا روشن شود كه شيعه و اهل سنّت، بر خطاى عايشه در شعلهور ساختن جنگ جمل، اتّفاق نظر دارند تا آن جا كه شخصى مانند آلبانى نيز آن را پذيرفته و بدان تسليم شده است. البته توجيه او براى خطاى عايشه، خالى از اشكال نيست .
2128.الإمامة والسياسة: وقتى كه طلحه و زبير و عايشه در منطقه اَوطاس از سرزمين خيبر اُتراق كردند، سعيد بن عاصى (عاص)، سوار بر شترى نيرومند و تندرو و به همراه مغيرة بن شعبه، به سمت آنان آمد و با تكيه بر كمان سياهش از شتر پياده شد. سپس نزد عايشه رفت و گفت: اى اُمّ المؤمنين! قصد كجا دارى؟
گفت: قصد بصره دارم.
سعيد گفت: در بصره چه كار دارى؟
گفت: خونخواهى عثمان.
سعيد گفت: اينان كه همراه تواند، خودشان قاتلان عثماناند!
آن گاه به سوى مروان آمد و به وى گفت: و تو قصد كجا دارى؟
گفت: بصره.
گفت: آن جا چه كار دارى؟
گفت: قاتلان عثمان را مىجويم.
گفت: همين همراهان تو، قاتلان عثماناند! به راستى كه اين دو مرد، طلحه و زبير، عثمان را كشتند. آن دو، حكومت را براى خود مىخواهند. وقتى بر عثمانْ
سلسلة الأحاديث الصحيحة: 1/775.