دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

است كه عليه ما قيام كرد و قرآن بر گردن داشت و گمان مى‏كرد مادرش (عايشه) را يارى مى‏كند. مردم را به آنچه در قرآن است، فرا مى‏خواند؛ ولى از آنچه در آن، است، آگاهى نداشت. سپس درصدد پيروزى بود؛ ولى هر جبّار سركشى نااميد مى‏گردد. ¹ بدانيد كه او از خدا خواست كه خدا مرا بكشد؛ ولى خداوند، او را كُشت. كعب را بنشانيد».

او را نشاندند. اميرمؤمنان فرمود: «اى كعب! من آنچه را خداوندم به من وعده داده بود، يافتم. آيا تو هم حقيقت آنچه را خداوندت به تو وعده كرده بود، يافتى؟».

سپس فرمود: «كعب را به پهلو بخوابانيد».

و بر [جنازه] طلحة بن عبيد اللّه‏، گذر كرد و فرمود: «اين، آن كسى بود كه بيعت مرا شكست و در ميان امّت، آشوب به‏پا كرد و عليه من فراخواند. كسى كه [مردم را [به كشتن من و خاندانم فرا مى‏خوانْد. طلحه را بنشانيد».

او را نشاندند. اميرمؤمنان فرمود: «اى طلحة بن عبيداللّه‏! من آنچه را خداوند به حق به من وعده كرده بود، يافتم. آيا تو هم آنچه را خداوند به حق به تو وعده داده بود، يافتى؟».

پس فرمود: «طلحه را به پهلو بخوابانيد» و رفت.

يكى از كسانى كه با او بود، گفت: اى اميرمؤمنان! آيا با كعب و طلحه، پس از كشته شدن، سخن مى‏گويى؟!

فرمود: «آرى. به خدا سوگند، آنان سخن مرا شنيدند، چنان كه فروافتادگان در چاه در جنگ بدر، سخن پيامبر خدا را شنيدند». ²

1 - اشاره‏اى است به آيه 15 از سوره ابراهيم.

2 -  الإرشاد: 1/254، الجمل: 391 ، بحار الأنوار: 32/207/163. نيز، ر. ك: تصحيح الاعتقاد: 93 .