امام على عليه السلام با هجوم شگفت مردم و اقبال عظيم تودهها و اصرار فراوان مسلمانان، زمام خلافت را به دست گرفت و در يكى از آغازين سخنرانىهاى شكوهمند و پرشورش، سياست آينده خويش را به صراحت تبيين كرد و نشان داد كه امتيازهاى بىبنياد را برنخواهد تابيد و در جامعه، دگرگونى بنيادينى به وجود خواهد آورد و برترىجويىها و امتيازهاى بىاساس را از همه سوى جامعه، خواهد زدود؛ چرا كه اين همه در نگاه او از ويژگىهاى تفكّر جاهلى است كه چونان پيش از بعثت، به سوى مردمان بازگشته است. 1 روشن است كه كسان بسيارى، اين ديگرسانى را بر نمىتابيدند و از دست هِشْتن موقعيتها و امتيازها را تحمّل نمىكردند و از جمله، كسانى كه در هنگامه شورش بر عثمان، آب را گِل آلود كرده بودند تا ماهىِ منصب و قدرت بگيرند، اكنون آرام نمىنشستند و كسانى كه بدون هيچ امتيازى سالها بر گُرده مردمان سوار بودند و بدون توجّه به حكومت مركزى، هر آنچه روا مىدانستند، انجام مىدادند، اين سياست توفانزا را تحمّل نمىكردند. بدين سان، هنوز روزهايى از حكومت على عليه السلام نگذشته بود كه رويارويىها آغاز شد و بهانههاى بىاساس، چهره نمود و در
ر.ك: ج 4، ص 143 (اصلاحات علوى).