دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

جلد 6 -صفحه : 439/ 421
نمايش فراداده

فصل نهم: شورش خِرّيت بن راشِد

2746.اُسْد الغابة ـ به نقل از زبير ـ: در نبرد جَمَل، خِرّيت، سردسته مُضَريان در سپاه طلحه و زبير بود و عبد اللّه‏ بن عامر، او را بر قريه‏اى در فارس گماشته بود. سپس به على عليه السلام پيوست و چون ماجراى داورى پيش آمد، به مخالفت با على عليه السلام برخاست و به يكى از مناطق فارس كوچيد.

پس على عليه السلام سپاهى به فرماندهى معقل بن قيس و زياد بن خصفه، به سوى وى روان كرد. شمارى فراوان از مردم عرب و مسيحيانِ جزيه‏پرداز، با خِرّيت گرد آمدند. پس وى به مردم عرب فرمان داد كه ديگر زكات نپردازند و از مسيحيان خواست كه جزيه ندهند. در آن ميان، مسيحيانى بودند به اسلام گرويده، كه چون اين اختلاف را ديدند، مرتد گشتند و به يارى او برآمدند. پس ايشان با ياران على عليه السلام رويارو گشتند و به جنگ پرداختند.

زياد بن خصفه، پرچمِ اَمان برافراشت و منادى را فرمان داد كه ندا در دهد: «هر كه زير اين پرچم آيد، در امان است». بسيارى از ياران خِرّيت بدان سوى پيوستند و خِرّيت، شكست خورد و كشته شد. 1

اُسد الغابة: 2/165/1437، الإصابة: 2/235/2249.