پس از آن كه معاويه تلخى شكست در جبهه صِفّين را چشيد، به اين نتيجه رسيد كه توان برخورد روياروى با امام عليه السلام را ندارد. پس براى رسيدن به اهداف و مطامع شوم خود، راه ديگرى در پيش گرفت؛ راه و سياستى غير اسلامى و غير انسانى در برخورد با امام عليه السلام يعنى سياست آزارِ غافلگيرانه، از قبيل: ترور، آتش زدن خانهها، غارت اموال، ايجاد رعب و هراس در ميان مردم، و سلب امنيّت از شهرهاىاسلامى.
مورّخ مشهور، مسعودى، در اين باره مىنويسد:
در بقيّه روزگار على عليه السلام معاويه گروههاى غارتگر را مىفرستاد. على عليه السلام هم كسانى را اعزام مىكرد كه جلوى مردمآزارىهاى فرستادگانِ معاويه را بگيرند. 2 معاويه با اين شيوه و سياست پست و خطرناك، اين اهداف را درنظر داشت:
1 - براى آگاهى بيشتر در خصوص اين فصل، به نقشه
پايان كتاب مراجعه شود.2 - مروج الذهب: 2/421.