سپس وعده عذاب را دير مىانگاريد به بهانه ناآگاهى از كيفر او و سبك شمردن انتقام او و ايمن بودن از كيفرش، كه همانا خداى سبحان، [مردم[ دوران گذشته را كه پيش از شما بودند، نفرين نكرد، جز براى آن كه امر به معروف و نهى از منكر را وا گذاشتند.
پس خدا، بىخردان را به خاطر انجام دادن معصيتها، و خردمندان را به جهت رها كردن نهى از منكر، لعنت كرد.
پيش از امام على عليه السلام پيامبر اسلام نيز اين خطر را براى مردم، چنين بازگو كرده بود كه:
يا أيُّهَا النّاسُ! إنَّ اللّهَ يَقولُ لَكُم: مُروا بِالمَعروفِ وَانهَوا عَنِ المُنكَرِ، قَبلَ أن تَدعوا فَلا اُجيبَ لَكُم و تَسأَلوني فلا اُعطِيَكُم، وتَستَنصِروني فَلا أنصرَكُم. 1 اى مردم! خداوند به شما مىفرمايد: به خوبى فرمان دهيد و از زشتى باز داريد، پيش از آن كه دعا كنيد و دعايتان را مستجاب نكنم و از من بخواهيد و به شما نبخشم و از من يارى طلبيد و يارىتان نرسانم.
خطر ترك فريضه امر به معروف و نهى از منكر، براى تداوم انقلاب اسلامى، به حدّى است كه امام على عليه السلام تا آخرين لحظات زندگى، مردم را از آن برحذر مىداشت و در آخرين جمله وصيتنامهاش فرمود:
لا تَترُكُوا الأَمر بِالمَعروفِ وَالنَّهيَ عَنِ المُنكَرِ، فَيُوَلّى عَلَيكُم شِرارُكُم، ثُمَّ تَدعونَ فَلا يُستَجابُ لَكُم. 2 امر به معروف و نهى از منكر را رها نكنيد، تا پليدان بر شما مسلّط گردند و آنگاه، دعا كنيد و مستجاب نشود.
1 - ميزان الحكمة با ترجمه فارسى: جلد هشتم / بخش 349 / حديث 12727. 2 - ر.ك: ص 276، ح 2961.