دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ

نگهبانى از مرزهاى خطير، به تو تكيه مى‏كنم. پيش‏تر محمّد بن ابى بكر را بر مصر گماشته بودم. گروهى بر او شورش كردند، در حالى كه او جوانى كم‏تجربه در جنگ بود و تجارب ديگرى هم نداشت. نزد من آى، تا ببينيم در اين مورد چه بايد كرد. يكى از ياران شايسته و مورد اعتمادت را هم به جاى خودت بگذار. والسّلام!».

مالك اشتر آمد و به خدمت على عليه السلام رسيد. امام عليه السلام جريانات مصر را به او گفت و فرمود: «كسى جز تو مناسب آن‏جا نيست. خداى رحمتت كند! به آن‏جا برو، كه اگر سفارشى هم نكنم، فكر تو مرا كافى است. در آنچه رخ مى‏دهد، از خداوند يارى بجوى، شدّت را با نرمش درآميز، آن‏جا كه نرمش كارسازتر است، مدارا پيشه كن و آن‏جا كه جز سختگيرى مفيد نيفتد، شدّت عمل نشان بده». ¹

6 / 3

نامه امام به اهل مصر، پيش از اعزام مالك

2801.امام على عليه السلام ـ در نامه‏اى به اهل مصر، آن‏گاه كه مالك اشتر را به حكومت بر آنان گماشت‏ـ: از بنده خدا على امير مؤمنان به قومى كه به خاطر خدا خشم گرفتند، وقتى كه در روى زمين خدا، معصيت خدا انجام گرفت و حق او برده شد، و ستمْ سراپرده خود را بر سر نيك و بد، و ساكن و مسافر زد، و نه كار معروفى ماند كه با روى آوردن به آن آسودگى فراهم آيد، و نه منكرى كه از آن پرهيز كنند.

امّا بعد؛ همانا بنده‏اى از بندگان خدا را به سوى شما فرستادم كه در دوران خطر نمى‏خوابد و در لحظات هراس و بيم از رويارويى با دشمن نمى‏ترسد و بر فاجران تبهكار، سوزنده‏تر از آتش است. او همان مالك بن حارث از قبيله مَذحِج است. سخنش را بشنويد و فرمانش را آن‏جا كه مطابق حق است، اطاعت كنيد، كه او

تاريخ الطبرى: 5/95، الأمالى ،مفيد: 79/4 ، الغارات: 1/257 .