بر اساس آنچه در قرآن و روايات وارد شده است، انجام عمل نيك عمده ترين شرط ايمان است. در بسيارى از آيات قرآن، ايمان در كنار عمل نيكو مطرح شده است و در اكثر آنها بلافاصله پس از ايمان، عمل صالح و پسنديده مطرح شده است. اگرچه عمل نيك از عناصر گوهرين ايمان نيست، ولى ايمان بدون عمل نيكو، سود و بهره مطلوب را در پى نخواهد داشت. بنابراين انجام عمل شايسته را مى توان شرط بهرهورى ايمان دانست. در قرآن كريم آمده است:
و اما هر كه ايمان آورد و كار شايسته كند، پاداشى هر چهنيكوتر خواهد داشت، و به فرمان خود، او را به كارى آسان وا خواهيم داشت.(1)
قرآن ادعاى مؤمن بودن را بدون عمل نيك، ادعايى دروغين مى داند:
و مى گويند: «به خدا و پيامبر او گرويديم و اطاعت كرديم.» آنگاه دسته اى از ايشان پس از اين اقرار روى برمى گردانند، و آنان مؤمن نيستند.(2)
امام على(عليه السلام) نيز با همين بيان مى فرمايد: «كسى كه به دستورات الهى عمل كند، فقط او است كه مؤمن است.»(3)
بنابراين از نظرگاه اخلاق اسلامى ادّعاى ايمان بدون پايبندى به دستورات الهى، گزاف و دروغين است; مگر آنكه فرد مؤمن قدرت و فرصت عمل را نداشته باشد.
آشنايى با معاونت آيين نامه ها و مقررات اخبــــار مجله علمى كتب و مواد آموزشى نشريه معارف ارتباط با مسئولان درباره سايت نقشه سايت جستجو در معارف سايت:
كتب و مواد آموزشى > اخلاق اسلامى > كتب درسى > اخلاق اسلامى (ويراست دوم)
1. سوره كهف، آيه 88 . همچنين ر.ك: سوره طه، آيه 82 ، سوره
فرقان، آيه 70، سوره قصص آيه 67، سوره انفال،آيات 3 و 4، سوره نساء آيه
65 و سوره نور، آيه 51.
2. سوره نور، آيه 47.
3. كلينى: كافى، ج 2، ص 38، ح 4.