شاهنامه

ابوالقاسم فردوسی

نسخه متنی -صفحه : 675/ 564

ازآن پس به آرام بنشست شاه نديد از بزرگان كسي كينه جوي بـه دستور پاكيزه يك روز گفت كشـنده پدر هر زمان پيش من چوروشـن روانم پر از خون بود نـهادند خوان و مي چند خورد ازان پس چنين گفت با رهنـما بريدند هـم در زمان او بـمرد بريدند هـم در زمان او بـمرد
چو برخاست بهرام جنگي ز راه كـه با او بروي اندر آورد روي كـه انديشه تا كي بود در نهفت همي بگذرد چون بود خويش من هـمي پادشاهي كنم چون بود هـم آن روز بندوي رابـند كرد كـه او را هم اكنون ببردست وپا پر از خون روانش به خسرو سپرد پر از خون روانش به خسرو سپرد