خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 284

نه هم پشتى كه پشتم گرم دارد مل زد غرفه چون مي مرد بي رخت ز بى كامى دلم تنها نشين است چو برنايد مرا كامى كه بايد مگر تلخ آمد آن لب را وجودم مرا اين سوختن سورى عظيمست نخواهم كرد بر تو حكم رانى نخواهم كرد بر تو حكم رانى
نه بختى كز غريبان شرم دارد كه بايد مرده را نيز از جهان بخت بسازم گر ترا كام اينچنين است بسازم تا ترا كامى بر آيد كه وقت ساختن سوزد چو عودم كه سوز عاشقان سوزى سليمست گرم زين بهترك دارى تو دانى گرم زين بهترك دارى تو دانى