خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 329

دوم موبد به قصرى كرد مانند از او شخصى فرو افتد گران سنگ ز ماندن دست و بازو ريش گردد شكنجه گرچه پنجه اش را كند سست هم آخر كار كو بي تاب گردد هم آخر كار كو بي تاب گردد
كه بر گردون كشد گيتى خداوند ز بيم جان زند در كنگره چنگ وز افتادن مضرت بيش گردد كند سر پنجه را در كنگره چست هم او هم كنگره پرتاب گردد هم او هم كنگره پرتاب گردد