خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 331

چهارم مرد موبد گفت كاين راز عروسى در كنارش خوب چون ماه نه بتوان خاطر از خوبيش پرداخت هم آخر چون شود ديوانگى چير در اين انديشه لختى قصه راندند چو مي مردند مي گفتند هيهات ز مرده هر كسى افسانه راند مگر پيغمبران كايشان امينند مگر پيغمبران كايشان امينند
به شخصى ماند اندر حجله ناز بدو در يافته ديوانگى راه نه از ديوانگى با وى توان ساخت گريزد مرد از او چون آهو از شير ورق ناديده حرفى چند خواندند كزين بازيچه دور افتاد شهمات نمرده راز مرده كس نداند به نامحرم نگويند آنچه بينند به نامحرم نگويند آنچه بينند