قرآن كريم در آيات بسيارى با صراحت لهجه خود را معجزه معرفى ميكند و عرب آن روز كه بشهادت تاريخ به راقيترين درجات فصاحت و بلاغت رسيده بود و درشيرينى زبان و روانى بيان پيشتازان ميدان سخنورى شمرده ميشدند بمعارضه و مبارزه ميطلبد و ميگويد اگر چنين ميپنداريد كه قرآن كريم سخن بشر و ساخته خود محمد (ص ) است يا از كسى ياد گرفته و تعليم يافته مانند او را (167) يا مانند ده سوره (168) يك سوره (169) از سورهاى آن را بياورند و از هر وسيله ممكن در اينكار استفاده كنند سخنوران نامى عرب پاسخى كه در برابر اين درخواست آماده كردند اين بود كه گفتند .
قرآن سحر است و از عهده ما بيرون (170) .
قرآن كريم تنها از راه فصاحت و بلاغت تحدى نميكند و به معارضه نميطلبد بكله گاهى از جهت معنى نيز پيشنهاد معارضه مينمايد و به نيروى