و سبب اينهمه فشار اين بود كه اولا در آن ازمنه جمعيت شيعه كثرت و قدرتشان به حد قابل توجهى رسيده بود و اين كه شيعه به امامت قائلند براى همگان روشن وآفتابى شده بود و امامان شيعه نيز شناخته ميشدند و از اين روى مقام خلافت بيش از پيش ائمه را تحت مراقبت درآورده و از هر راه بود با نقشه هائى مرموز در محو و نابود كردن ايشان ميكوشيدند .
ثانيا - مقام خلافت پى برده بود كه خواص شيعه براى امام يازدهم فرزندى معتقدندو طبق رواياتى كه از خود امام يازدهم و هم از پدرانش نقل ميكنند فرزند او را همان مهدى موعودى ميشناسند كه بموجب اخبار متواتره از طرق عامه و خاصه پيغمبراكرم (ص ) خبر داده بود (247) , و او را امام دوازدهم ميدانند .
بدين سبب امام يازدهم بيشتر از ساير ائمه تحت مراقبت مقام خلافت درآمده بود و خليفه وقت تصميم قطعى گرفته بود كه به هر طريق باشد به داستان امامت شيعه خاتمه بخشد و در اين خانه را براى هميشه ببندد .
و از اين روى همين كه بيمارى امام يازدهم را به معتمد خليفه وقت گزارش دادند ,طبيب نزد آن حضرت فرستاد و چند تن از معتمدان خود و چند نفر از قضات را به منزلش گماشت كه پيوسته ملازم وى و مراقب اوضاع داخلى منزل بوده باشند و پس از شهادت امام نيز خانه را تفتيش و توسط قابله ها