آن حضرت چندى عثمان بن سعيد عمرى را كه از اصحاب جد و پدرش بود و ثقه و امين ايشان قرار داشت نائب خود قرار داد و به توسط وى بعرايض و سؤالات شيعه جواب ميداد .
و پس از عثمان بن سعيد , فرزندش محمد بن عثمان به نيابت امام منصوب شد و پس از وفات محمد بن عثمان عمرى ابوالقاسم حسين ابن روح نوبختى نائب خاص بودو پس از وفات حسين بن نوح نوبختى على بن محمد سمرى نيابت ناحيه مقدسه امام را داشت .
و چند روز به مرگ على بن محمد سمرى ( كه در سال سيصد و بيست و نه هجرى اتفاق افتاد ) مانده بود كه از ناحيه مقدسه توقيعى صادر شد كه در آن به على بن محمدسمرى ابلاغ شده بود كه تا شش روز بدرود زندگى خواهد گفت و پس از آن در نيابت خاصه بسته و غيبت كبرى واقع خواهد شد و تا روزى كه خدا در ظهور آن حضرت اذن دهد غيبت دوام خواهد يافت (251) و به مقتضاى توقيع غيبت امام زمان (ع ) بدو بخش منقسم ميشود .
اول غيبت صغرى كه از سال دويست و شصت هجرى شروع نمود و در سال سيصد و بيست ونه خاتمه مييابد و تقريبا هفتاد سال مدت امتداد آن ميباشد .
دوم غيبت كبرى كه از سال سيصد و بيست و نه شروع كرده و تا وقتى خدا بخواهدادامه خواهد يافت .
پيغمبر اكرم (ص ) در حديث متفق عليه ميفرمايند :