حديثى كه بلاواسطه از زبان خود پيغمبر اكرم (ص ) يا ائمه اهل بيت (ع ) شنيده شود حكم قرآن كريم را دارد ولى حديثى كه با وسائط بدست ما ميرسد عمل شيعه در آن بترتيب زير است : در معارف اعتقادى كه بنص قرآن , علم و قطع لازم است بخبر متواتر يا خبرى كه شواهد قطعى بصحت آن در دست است عمل ميشود و بغير اين دو قسم كه خبر واحد ناميده ميشود , اعتبارى نيست .
ولى در استنباط (126) احكام شرعيه نظر بادله اى كه قائم شده علاوه بخبر متواتر و قطعى بخبر واحد نيز كه نوعا مورد وثوق باشد عمل ميشود .
پس خبر متواتر و قطعى پيش شيعه مطلقا حجت و لازم الاتباع است و خبر غير قطعى ( خبر واحد ) بشرط اينكه مورد وثوق نوعى باشد تنها در احكام شرعيه حجت ميباشد .