حوزوى را جهشى فرا گرفت. ثانياً، با آن‏كه همه آموخته‏هايش، متفرّقه و ناپيوسته بود، عميق و دقيق بود. ثالثاً، همه آن‏چه را كه آموخت، در طول حياتش تجربه و پياده كرد. از اين رو، پيش از انقلاب، وقتى معلّم بود، به راستى، معلّم نمونه بود، او براى تدريس 22 ساعت رياضى، از جان و دل مايه مىگذاشت. براى كسب معاش، حقّ التدريس خصوصى نمىپذيرفت، امّا براى هر ساعت درس و دقايق حضور در كلاس، طرح و برنامه داشت. او نه تنها معلّم رياضى شايسته بود كه شايسته‏ترين معلّم عملى اخلاق، نظم، آراستگى، ساده زيستى، حرمت و احترام به حقوق الهى و انسان‏ها بود. وقتى انقلاب شد، با آن سابقه مبارزاتى و جامعيّت در خصلت‏هاى انسانى ـ الهى، نامش بر سر زبان‏ها افتاد و از ساير پيش‏گامان نهضت پيش افتاد و هنگامى كه نخست وزير شد و اختيارات اجرايى وى افزايش يافت، در پيمان خدمت صادقانه به ملّت براى كنترل تورّم پا پيش گذاشت و در قدم اوّل، از خود مايه گذاشت و حقوق ماهيانه خويش و اعضاى دولتش را ـ با آن‏كه زمان دولت موقّت آقاى مهندس بازرگان حدود بيست هزار تومان بود، به كم‏ترين سطح ـ يعنى، هفت هزار تومان ـ پايين آورد و عملاً محبوبيّتش را مضاعف ساخت.

ب) تقوا و تخصص

دومين ويژگى آن شهيد اين بود كه شرط تصدّى مديريّت كشور را بر اساس دو توان ـ تقوا و تخصص ـ قرار داد و معيار خدمت در شغل‏هاى حسّاس را با داشتن اين دو خصوصيت اعلام كرد. تا آن روز ـ قبل از انقلاب ـ مهم‏ترين ملاك پست‏هاى كليدى كارگزاران، به نسبت نزديكى زنجيره‏اى با رژيم شاه و دربار او و تحصيل رضايت وابستگان به شاه بود و اگر در مواردى، افرادى غير متقّى از تخصص و لياقت فردى برخوردار بودند، ولى در آن حد كه عوامل ساواك از او نكته ضعفى در ضدّيت با رژيم نداشتند، براى انتصاب در