من با رجائى از دوره دانشجوئى، در دانشسراى عالى آشنا شدم.(1) او از نظر منش و شخصيّت در بين دانشجويان، شاخص و ممتاز بود و در همان آغاز تحصيل در دانشسرا، مديريّت و توانايىاش در تشكّل دانشجويى، به ويژه در زمينههاى اسلامى و رفاهى، مورد پذيرش بيشتر دانشجويان واقع شد و خيلى زود توانست گروهى از دانشجويان مسلمان همفكر خود را به سوى خود جذب كند و رهبرى آنان را در زمينههاى مختلف برعهده گيرد. از ويژگىهاى دانشجويى او انضباط، درس خوانى، مهربانى و تعهّد به مبانى و دستورهاى اسلامى بود. در سفرهاى علمى، حضور وى در جمع دانشجويان موجب تقويت و تحرّك همه و مانع از انجام گناه بود. گفت و گوهاى دانشجويى با شركت وى در جلسات، جنبه جدّى و رسمى پيدا مىكرد بيشتر دانشجويان تحت تأثير افكار و انديشههايش بودند و حضور مقتدرانه، همراه با وقار و تواضع خاصّ وى در كلاس درس و استفاده از دروس علمى نه تنها دانشجويان، كه استادان را مجذوب خود ساخته بود. هيئت علمى براى او احترام خاصّى قائل بودند.
دين مدارى رجائى به صورت يك پديده تازه و مطلوب در بين دانشجويان شهرت يافت. و همه مىدانستند كه او در اين مقوله هيچ كوتاه نخواهد آمد و مبانى ارزشى اسلامى را با هيچ چيز ديگر معاوضه نخواهد كرد.
در سال 1352 كه وزارت آموزش و پرورش يك دوره تدريس رياضيات جديد را براى دبيران رياضى كشور در دانشگاه تهران ترتيب داد، شهيد رجائى نيز در اين كلاسها حضور داشت. او با تجربه زيادى كه در زمينه تعليم
(1). به نقل از: رضا حسين ميرزا طاهرى، از دوستان دوره دانشجويى شهيد رجائى و معاون نخست وزير در سازمان حفاظت محيط زيست بود.