بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
يكى از اصحاب امام صادق كه طبق معمول هميشه در محضر درس آن حضرت شركت مىكرد و در مجالس رفقا حاضر مىشد و با آنها رفت و آمد مىكرد، مدتى بود كه ديده نمى شد. يك روز امام صادق از اصحاب و دوستانش پرسيد: «راستى فلانى كجاست كه مدتى است ديده نمى شود؟».
يا ابن رسول اللّه! اخيرا خيلى تنگدست و فقير شده.
«پس چه مىكند؟».
هيچ، در خانه نشسته و يكسره به عبادت پرداخته است.
«پس زندگيش از كجا اداره مىشود؟».
يكى از دوستانش عهده دار مخارج زندگى او شده.
«به خدا قسم! اين دوستش به درجاتى از او عابدتر است»(112).