منطق الطیر

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 333/ 121

صوفيى مي رفت در بغداد زود كان يكى گفت انگبين دارم بسى شيخ صوفى گفت اى مرد صبود تو مگر ديوانه اى اى بوالهوس هاتفى گفتش كه اى صوفى درآى تا به هيچى ما همه چيزت دهيم هست رحمت آفتابى تافته رحمت او بين كه با پيغامبرى رحمت او بين كه با پيغامبرى
در ميان راه آوازى شنود مي فروشم سخت ارزان، كو كسى مي دهى هيچى به هيچي، گفت دور كس به هيچى كى دهد چيزى به كس يك دكان زينجا كه هستى برترآى ور دگر خواهى بسى نيزت دهيم جمله ى ذرات را دريافته در عتاب آمد براى كافرى در عتاب آمد براى كافرى