منطق الطیر

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 333/ 179

حكايت بادنجان خوردن شيخ خرقاني

شيخ خرقانى كه عرش ايوانش بود مادرش از خشم شيخ آورد شور چون بخورد آن نيم بادنجان كه بود چون درآمد شب، سر آن پاك زاد شيخ گفتا، نه من آشفته كار كين گدا گر هيچ بادنجان خورد هر زمانم چون بسوزد جان چنين هركرا او در كشد در كار خويش سخت كارست اين كه ما را اوفتاد هيچ دانى را نه دانش نه قرار هر زمانى ميهمانى در رسد گرچه صد غم هست بر جان عزيز هركه از كتم عدم شد آشكار صد هزاران عاشق سر تيز او جمله ى جانها از آن آيد به كار جمله ى جانها از آن آيد به كار
روزگارى شوق بادنجانش بود تا بدادش نيم بادنجان به زور سر ز فرزندش جدا كردند زود مدبرى در آستان او نهاد گفته ام پيش شما بارى هزار تا بجنبد ضربتى بر جان خورد نيست با او كار من آسان چنين دم نيارد زد دمى بي يار خويش برتراز جنگ و مدارا اوفتاد با همه دانى بيفتادست كار كاروانى امتحانى در رسد نيز مي آيد چو خواهد بود نيز سر به سر را خون نخواهد ريخت زار جان كنند ايار يك خون ريز او تا بريزد خون جانها زار زار تا بريزد خون جانها زار زار