منطق الطیر

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 333/ 209

در بر شيخى سگى مي شد پليد سايلى گفت اى بزرگ پاك باز گفت اين سگ ظاهرى دارد پليد آنچ او را هست بر ظاهر عيان چون درون من چو بيرون سگست ور پليدى درون اندكيست گرچه اندك حيرت آمد بند راه گرچه اندك حيرت آمد بند راه
شيخ از آن سگ هيچ دامن در نچيد چون نكردى زين سگ آخر احتراز هست آن در باطن من ناپديد اين دگر را هست در باطن نهان چون گريزم زو كه با من هم تگ است صد نجس بيشى كه اين قله يكيست چه به كوهى بازمانى چه به كاه چه به كوهى بازمانى چه به كاه