منطق الطیر

محمد بن ابراهیم عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 333/ 333

چون سليمان كرد با چندان كمال گفت برگوى اى ز من آغشته تر داد آن ساعت جوابش مور لنگ واپسين خشتى كه پيوندد به خاك چون مرا در زير خاك اى پاك ذات پس بپوشد خشت آخر روى من چون به خاك آرم سرگشته روى روى آن دارد كزان چندان گناه تو كريم مطلقى اى كردگار تو كريم مطلقى اى كردگار
پيش مورى لنگ از عجز آن سال تا كدامين گل به غم به سر شسته گفت خشت واپسين در گور تنگ منقطع گردد همه اوميد پاك منقطع گردد اميد از كاينات تو مگردان روى فضل از سوى من هيچ با رويم ميار از هيچ سوى هيچ با رويم نيارى اى اله عفو كن از هرچ رفت و در گذار عفو كن از هرچ رفت و در گذار