بوستان سعدی

مصلح بن عبدلله سعدی

نسخه متنی -صفحه : 272/ 139

يكى در نجوم اندكى دست داشت بر گوشيار آمد از راه دور خردمند از او ديده بردوختى چو بى بهره عزم سفر كرد باز تو خود را گمان برده اى پر خرد ز دعوى پرى زان تهى مي روى ز هستى در آفاق سعدى صفت ز هستى در آفاق سعدى صفت
ولى از تكبر سرى مست داشت دلى پر ارادت، سرى پر غرور يكى حرف در وى نياموختى بدو گفت داناى گردن فراز انائى كه پر شد دگر چون برد؟ تهى آى تا پر معناى شوى تهى گرد و باز آى پر معرفت تهى گرد و باز آى پر معرفت