براى اين كه بتوان از زندگى نصيب مطلوب حضرت اله را داشت، بايد راه زندگى را جست؛ همان راهى كه انبيا و اوليا طى كرده اند.تا بصيرت در مانباشد و مفهوم حيات و مرگ را به درستى كسب نكنيم، قدمى درست برنداشته و دايم در غفلت و خسران خواهيم بود.
مديرانى كه مى خواهند در مديريت خود، نمونه و الگوى رفتارى ديگر مديرانِ خدمت گزار كشور باشند، بايد بدين نكته پى ببرند و ذهن خود را براى دركِ حقيقت حيات آماده سازند.
اگر قرار است كه آدمى به قرآن و عترت عليهم السلام نظر داشته باشد و بر پايه تعاليم نورانى آنان حركت كند، عنوانِ وجه اللَّه براعمال او صدق مى كند؛ يعنى خير و عزت ما، استمرار مى يابد و مسئوليت و مديريت در نظام مقدس اسلامى مان، رو به شايستگى مى رود و سرمشق مسلمانان و ديگران مى شود.
فلسفه وجه اللَّه، اين است كه ما مى خواهيم براى هميشه بمانيم و از مردن و تباه شدن نفرت داريم.
بى ترديد، اين خواسته حاكى از جمال گرايى ما مى باشد و بسيار مطلوب است.و لى بايد توجه داشت مراد، آن نوع زنده بودن است كه آب حيات تلقى مى شود.و گرنه زندگى حيوانى، ارزش ندارد و نبايد آرزومند بقاى آن باشيم.
آنان كه حقيقت، خلقت و جهان را مى شناسند، به ما آموخته اند كه از اين زندگى ظاهرى دنيا بايد هراس داشت.
از اين مرگ صورت فكن تا نترسى از اين زندگى ترس كه اكنون در آنى مردن، نامطلوب است و طبعاً انسان بايد از مرگ بترسد.
مقصود، آن مرگى است كه هلاكت انسان را سبب مى شود و اثرى نيكو از آن برجاى نمى گذارد.
آدم مرده، در حقيقت فردى بى خاصيت است و اثر مثبتِ علمى، عقلى، فرهنگى و اجتماعى ندارد.
بسيارى از افراد بشر، جنازه عمودى اند و بعد به جنازه افقى تبديل مى شوند.
بايد از آن كسى كه دنيا و آخرت را خلق كرده، جويا شد كه مرگ و زندگى چيست و چه كسانى مرده و چه افرادى زنده اند؟ مفهوم حقيقى مرگ و حيات را حضرت اله مى داند.و جود مبارك پيامبرصلى الله عليه وآله فرمود: به همراه قرآن برويد و ببينيد كه چه مى گويد.
قرآن فرمود: همه مرده اند؛ يعنى همه تباه شده هستند، همه چيز و همه كس هلاك گشته اند، قرآن نفرمود كه همه مى ميرند: كل شى ء هالك الا وجهه(65)؛ جز ذات او همه چيز نابود شونده است.
اگر كسى به نام خدا قيام نكند، براى او زنده نباشد و خدمت نكند، فردى مرده است.
گاه اين مرده، عالمى است كه در ظاهر به ديگران تعليم مى دهد و زمانى رئيس و مدير است كه خود را خدمت گزار مردم مى خواند.و جود مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام درباره عالمان بى عمل فرمود كه آنان مرده اند: الصورة، صورة الانسان، و القلب، قلب الحيوان و ذلك ميت الاحياء ؛(66) صورتش، صورت انسانى است و قلبش، قلبى حيوانى؛ در واقع، او مرده اى در بين زنده هاست.