استناد نهج البلاغه

امتیاز علیخان عرشی؛ ترجمه: سید مرتضی آیت الله زاده شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 150/ 43
نمايش فراداده

‌صفحه‌ى 49

بيعت شعرى كه در آخر خطبه آمده اشاره كرده.

25- خطبه سى و پنجم: در ترساندن مردم نهروان.

«فانا نذيركم ان تصبحوا صرعى باثناء هذا النهر، و بأهضام هذا الغائط على غير بينة من ربكم و لا سلطان مبين معكم». (نهج البلاغه، ج 1، ص 82).

ابن قتيبه (الامامة و السياسة، ص 140)

طبرى (تاريخ، ج 6، ص 47)، به استثناى مطلع آن

(ابن ابى الحديد، ج 1، ص 114) گويد: محمد بن جيب بغدادى، (فوت 245، هـ. ق 859 م) روايت كرده است كه: «على (عليه السلام) اين خطبه را در روز نهروان بر خوارج ايراد نمود.»

26- خطبه سى و ششم:

آغاز خطبه چنين است: «فقمت بالامر» و چنين پايان مى‏يابد: «فنظرت فى امرى فاذا طاعتى قد سبقت بيعتى» (ج 1، ص 85).

اين جمله آخر از خطبه را بيهقى در (كتاب المحاسن، ج 1، ص 37) روايت كرده است.

27- خطبه سى و هشتم: و آن نيز در ملامت از پيروان خويش است.

«منيت بمن لا يطيع اذا امرت، و لا يجيب اذا دعوت، لا أبا لكم ما تنتظرون بنصركم ربكم اما دين يجمعكم، و لا حمية تحمشكم اقوم فيكم مستصرخا، و اناديكم متغوثا، فلا تسمعون لى قولا، و لا تطيعون لى امرا» إلخ (ج 1، ص 86).

به روايت ثقفى (فوت 283 هـ) در كتاب (الغارات)

[ابن ابى الحديد، ج 1، ص 118].