«مُؤْته» يكى از شهرك هاى تابع «بلقاء» بوده و در آخرين حد شمال غربى سوريه، نزديكى مرز اردن قرار دارد. شهرك كرك در 150 كيلومترى جنوب آن مى باشد. اين سرزمين شاهد يكى از سريه هايى بود كه رسول خدا(ص)، «زيد بن حارثه» را به فرماندهى آن گمارده و جعفر بن ابيطالب را جانشين وى نمود تا در مرزهاى روم با سپاهيان «هرقل» به نبرد بپردازند. اين مأموريت نظامى كه براى نخستين بار در آن طرف مرزهاى سرزمين روم انجام مى پذيرفت در سال هشتم هجرى اتفاق افتاد و پيامبر(ص) زيد بن حارثه بنده آزاد شده خويش را كه نوزده سال بيشتر نداشت به فرماندهى بزرگان قريش اعم از مهاجران و انصار گماشته و فرمود اگر زيد كشته شد، «جعفر بن ابيطالب» امير سپاه باشد و اگر او نيز كشته شد، «عبدالله بن رواحه» فرماندهى را بر عهده گيرد.
سپاه اسلام به قريه اى كه به آن «موته» مى گفتند رسيده و با سپاه عظيمى از روم درگير شدند. ابتدا زيد بن حارثه به شهادت رسيد و جعفر طيار فرماندهى را بر عهده گرفت و او هم به شهادت رسيد و سرانجام «عبدالله بن رواحه» سومين فرمانده نيز به شهادت رسيد تا اينكه خالد بن وليد سپاه را به سوى مدينه باز گرداند(340).
در اين سرزمين تعدادى از شهداى گرانقدر اسلام بخاك سپرده شده اند از جمله:
1 ـ زيد بن حارثه
2 ـ جعفر بن ابيطالب مشهور به جعفر طيار
3 ـ عبدالله بن رواحه
4 ـ مسعود بن اسود بن حارث
5 ـ وهب بن سور
6 ـ عباد بن قيس
7 ـ حرث بن نعمان
8 ـ ابوطالب و جابر دو فرزند عمر بن زيد
9 ـ عمرو و عامر دو فرزند سعيد بن حارث
10 ـ عبدالله بن عمرو بنى حرام
11 ـ عبدالله بن ابى اجيحه