رسول اكرم (ص): افضل العبادة انتظار الفرج
مجموعهاى را كه پيش روى داريد، عصاره برداشتها و ديدگاههاى انديشمندان و فرهيختگان علوم اسلامى است در باب انتظار. در اين نوشتار بر آنيم تا ضمن اشاره به گوشهاى از آن تعاريف و تعابير، انديشه فعال شما خواننده گرامى را با اين مضمون متعالى و انسان ساز و اميد بخش آشناتر و به اين مهم معطوف نمائيم.
انتظار و منتظر بودن امرى است مسلم كه در تمامى اديان آسمانى و ساير فرق از آن صحبت به ميان آمده و به انحاء مختلف اين مسئله مورد تأمل قرار گرفته و از آن به زبانهاى گوناگون بحث به ميان آمده است، آنگونه كه فوتوريسم يعنى اعتقاد به دوره آخرالزمان و ظهور منجى غيبى و مصلح جهانى نمونهاى از آن مىباشد كه در كيشهاى آسمانى يعنى جودائيسم (يهود) و سه مذهب عمده مسيحيت (كاتوليك، پروتستان و ارتدوكس) و بطور كلى در ميان مدعيان نبوت به مثابه يك اصل مسلم و قابل قبول مطرح مىباشد.
از ديدگاه ما نيز همان گونه كه بزرگان علوم اسلامى اشاره كردهاند، اصل مسأله انتظار از سه سرچشمه قرآن، سنت و عترت نشأت گرفته است.
جا دارد با اشارهاى گذرا به چند ديدگاه مطرح شده در خصوص مسئله انتظار اشاراتى هر چند مختصر در اين مورد داشته باشيم.
برخى از علما معتقدند انتظار واقعى روح را اميدوار و از پوچى مىرهاند و بسيج عمومى مؤمنان است براى اصلاح ساختار جامعه مورد رضايت حضرت ولى عصر عليه السلام .
تعدادى از انديشمندان بر اين عقيدهاند كه انتظار همانا ديده دوختن به راه تحقق امرى است كه منتظر را به حالت انتظار واداشته و هر چه اين معنا در نظر مهمتر باشد براى تحقق آن بيشتر تلاش مىكند.