دستهاى به اندازه شيعه مظلوم نبود و دشمنان نيرومندى همچون حكام مقتدر بنى اميّه و بنى عباس نداشت، و پس از آنها حكومتهاى بعدى در ظلم و اجحاف و كشتارهاى بيرحمانه شيعه از اسلافشان در گذشتند، كه هر گاه اين همه ستم و سختگيرى در طول زمان درباره هر ملت بسيار مقتدرى شده بود امروز نام و نشانى نداشت. شما كتابهاى ملل و نحل را بخوانيد و ببينيد صدها مذهب و طايفه بمراتب نيرومندتر از شيعه بوده و سال هاست كه اثرى از آنها نيست و اين تنها شيعه است كه روز به روز در ازدياد است. اين مقاومت دليرانه در طول تاريخ و اين مبارزات مردانه و مستمر و اين فداكارىهاى عجيب، آنها را زنده نگاه داشت و در نمو و ازدياد خواهند بود. بزرگترين آرزوى شيعه اين است كه فرج آل محمد صلي الله عليه و آله وسلم را دريابد و از اصحاب «امام زمان» باشد، اگر در اين آرزو و انتظار مرد به شهادت رسيده و اگر به آن رسيد به سعادت ابدى نايل گشته است.1
1.سقراط خراسان/ 219-224، محمود اسعدى، با تلخيص.